sen içerdey ken
VOLKAN ‘A
Sen içerdeyken Hayatı suya benzet sekte Akıp giderken Hüzünler, sevinçler Acılar, mutluluklar ve ayrılıklar yaşıyoruz Sen içerdeyken Annen için karardı tüm renkler Baban kayboldu ıssız yollarda, Kır düştü saçlarına Kalbi yalnız bıraktı onu hiç olmadık bir anda Seni yabancıların hayatlarında aradılar Fotoğraflarında teselli, sesini duyduklarında hayat buldular Sen diye okşadılar eşyalarını Öpüp kokladılar dokunduğun her şeyi Sen içerdeyken Kardeşin yeni bir dünya kurdu kendine Ve baba olmanın yolunda heyecanlı bir bekleyişte artık.. Sen içerdeyken Mevsimler hep aynı Senin pencerenden göründüğü gibi Baharlar yeşile boyalı Kışlar beyaza Sanmaki farklı Aynı gün doğumu aynı günbatımı Sen içerdeyken Dayın ebedi istihare tine çekildi Anneannen dipsiz bir kuyuya hapsetti kendini Sen içerdeyken Teyzelerin hep aynı Hayat kavgası çocukları ve Kaybolmuş aşklarıyla yaşıyorlar Hazanda sallanan yapraklar gibi Sadece kendilerine tutunabiliyorlar Sen içerdeyken Doğanlar büyüyor Ve büyüyenler ölüyor canım Özgürlüklere paha biçilemiyor belki Ama kıymeti de bilinmiyor Sen içerdeyken Ben ölüme alışıyorum Fakat çok mutlu yaşıyorum Hüzünlerimde oluyor sevinçlerimde Kızgınlığım da küskünlüğümde Bazen çekip gitmek istememde Yaşam beni alıkoyuyor Ve ben yaşamayı daha çok seviyorum Evet canım Yaşadıklarımızla da Yaşayacaklarımızla da İçerisi de, dışarısı da aynı Ve bize ait Tek mesele yaşamanın kıymetini bilmek…. ZEYNEP |