Sevdiğim yar...
Yine boynunu büktü sefalet yüklü Aşk
Bağladı dili damağı Daldı gitti ızdırabın koynunda Duyuramadı içtenliğini Samimiyetin. Ne fayda gördü pencereler Perdeler koptu dallarından Bir çiçeğin açmadı ağaçlarda Solmuş yaraların közleri yalnızlığın Ne kadar saçma geldi Yıllar, köprüsünde kalan adımlar Hani o yalın koşmalar Aşk diye Yayan Aşıldı yavan Kendimi aldattım ya Ona sebep kandıramadım Seni de ben gibi Bıraktım. Sevdiğim yar |
keske birakmasaydınız ne güzel olurdu
yüreğınıze sağlık hüzün kokan bir siirdi..