Hile ve ihanet güçsüz insanların işidir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Sayende Ölümü Özledim Kalleş Hayat
ufukguney
5,0 / 2 kişi ·0 beğenme · 9 yorum · 3552 okunma
 Sayende Ölümü Özledim Kalleş Hayat
Delice yaşamak isterken
Sayende ölümü özledim kalleş hayat Uğraşma benimle Ugraşma hayallerimle Ugraşma düşlerimle Umutlarımla rüyalarımla Birde sen vurma bana Uykularımı haram etme bana Delicesine yaşama arzum varken Mutluluğu çok görme bana Sayende ölümü özledim kalleş hayat Çaresizliğimi yokluğumu yüzüme vurma Kalleşğinin ilk demindeyim İçime çekiyorum bir tütün misali Yaptığın tüm kelleşlikleri Boynu bükük bir başıma bekliyorum Birgün yüzüme gülersin diye Seni hiç sevmedim sevemedim kalleş hayat Delicesine yaşama arzum varken Beni ölümle bir başıma koyma ardında Uğraşma benimle ugraşma hayallerimle Ugraşma düşlerimle Umutlarımla rüyalarımla Delicesine yaşamak isterken Şu üçgünlük yalan dünyada Susma ömrüm susma Bu kalleş bu kahpe dünyaya yenilme Yaşarken öldürme kendini Yaşanan herşeye rağmen Gülerken ağlattın ağlarken güldürdün Şu üçgünlük yalan dünyada Tüm ömrümden mutluluklarımı sildin süpürdün Seni hiç sevmedim sevemedim kalleş hayat Uykularım haram olmuş artık bana Her defasında dönüp dolaşıyorum Aynı çıkmaz yollara çıkıyor ömrüm Bu kalleş dünyada tüm umutlarım bitmiş Çaresizce kimsesizce gidiyorum Hiçbir zaman bilmediğim Bilemediğim uzun ince bir yolda Delicesine sevdalı yüreğime söz geçiremiyorum Ben bir yeldim tenine sessizce dokunan Bir yağmurdum saçlarından süzülen Delicesine sevdalıyken yaşamaya Sayende ölümü özledim kalleş hayat Aşka dair tüm sözleri Haram ettin ömrüm boyunca bana Şu üçgünlük yalan dünyada Sevmeyi sevilmeyi çok gördün bana hayat Gözyaşlarındım beni düşünüp ağladığında Dayanmaz sevginle dolu kalbim yokluğuna Asla dur gitme diyemedim ardından Delicesine yaşamak isterken Bana mutluluğu çok gördün Gel söndür söndürebilirsen içimdeki aşkı Uğraşma benimle Uğraşma düşlerimle Uğraşma hayallerimle Umutlarımla rüyalarımla Beni bir başıma bu kahpe Bu kalleş dünyada yanlız bırakma Yanlızlık Allaha mahsus Kime derdimi yansam Kime derdimi anlatsam Kalleşçe kahpece can elimden vurdu Sitemim sana deyil arkadaş Bu kalleş bu kahpe kaderime Delice yaşama arzum varken ölümü ölümü özlettin bana hayat Sayende ölüm bana yar olmuş Dertler ise sırdaş Ben bu dertle kağırla yaşayamam Son nefesimi vermek istiyorum aşk yolunda Delicesine yaşama arzum varken Seni hiç sevmedim sevemedim Şu üçkünlük yalan dünyada Bir gün olsun yüzüme Gülmedin gülemedin Bütün mutluluklarımı çaldın ömrümden kalleş hayat Koymuşsun bir kere kafana gitmeyi Dur gitme diyemedim Beni eskisi gibi sev diyemedim Biliyorum onurlu ve gururlusun Ama şunu unutma hayat Aşkta gurur olmaz derlerya Ben sana delicesine bağlıyken Hiç acımadan Kalleşçe kahpece hançerledin beni Delicesine yaşama arzum varken Sayende ölümü özledim Sayende ölümü özledim kalleş hayat... Ufuk güney |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sayende Ölümü Özledim Kalleş Hayat şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sayende Ölümü Özledim Kalleş Hayat şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
ufukguney
Cevap Yaz
sayende ölümü özledim kalleş hayat..
sayende her duyguyuda yaşadım eyy hayat...
muhteşemdiii
tebrikler...saygılar...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
sayende her duyguyuda yaşadım eyy hayat...
muhteşemdiii
tebrikler...saygılar...
Halife Bozbayır
23 Haziran 2010 Çarşamba 14:16:13
kutlarım şiiri ve şairini....
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
AYSE 09
23 Haziran 2010 Çarşamba 08:38:10
evet hayatın suçu ne
yaşayan insanlar kalleş bence saygılarımla
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
yaşayan insanlar kalleş bence saygılarımla
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanin içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.
Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.
Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
“lezzet” kattığını öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
(Hz. Mevlana)
Yüreğinize kaleminize sağlık.Tebrik ve saygılarımla.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanin içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.
Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.
Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
“lezzet” kattığını öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
(Hz. Mevlana)
Yüreğinize kaleminize sağlık.Tebrik ve saygılarımla.
Varmıdır yaradanımdan ötesi
Varmıdır kıyametin habercisi
Biz yaradana yar olamadıktan sonra
Yaradana kul olamadıktan sonra
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Allah deyince tutulur dilim
İlaği aşka gelir gönül dilim
Ölüm fermanım okununca
Yağlı urganlar boynuma takılınca
Ölüm fermanım dilden dile dolaşınca
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Bu şair yürek olmuş deli divane aşık
Gezmeden görmeden bilmeden
Bulunmaz dertlere deva
Derdine derman ararsan
Allahtan isticeksin şifa
Yaradanın vermiş olduğu cana
Ölüm fermanı okumuycaksın hey cellat
Senkimsinki Allahın verdiği canı alırsın
Sende etten tınraktan bir insansın
Durma vur yağlı urganı boynuma
Elbet birgün sende düşersin igneli fıçıya
Azrail gelir baş ucuna
Ölüm sessizce yaklaşır ardın sıra
Hesap günü gelicek elbet bir gün
Allahın verdiği canları
Aldığını sakın unutma hey cellat...ŞAİR UFUK GÜNEY
Yorumunuz için çok teşekürler iyiki varsınız paylaşmış olduğunuz eser içinde sonsuz şükranlarımı sunuyorum...SAYGILARIMLA
Varmıdır kıyametin habercisi
Biz yaradana yar olamadıktan sonra
Yaradana kul olamadıktan sonra
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Allah deyince tutulur dilim
İlaği aşka gelir gönül dilim
Ölüm fermanım okununca
Yağlı urganlar boynuma takılınca
Ölüm fermanım dilden dile dolaşınca
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Bu şair yürek olmuş deli divane aşık
Gezmeden görmeden bilmeden
Bulunmaz dertlere deva
Derdine derman ararsan
Allahtan isticeksin şifa
Yaradanın vermiş olduğu cana
Ölüm fermanı okumuycaksın hey cellat
Senkimsinki Allahın verdiği canı alırsın
Sende etten tınraktan bir insansın
Durma vur yağlı urganı boynuma
Elbet birgün sende düşersin igneli fıçıya
Azrail gelir baş ucuna
Ölüm sessizce yaklaşır ardın sıra
Hesap günü gelicek elbet bir gün
Allahın verdiği canları
Aldığını sakın unutma hey cellat...ŞAİR UFUK GÜNEY
Yorumunuz için çok teşekürler iyiki varsınız paylaşmış olduğunuz eser içinde sonsuz şükranlarımı sunuyorum...SAYGILARIMLA
Mehtap ALTAN
23 Haziran 2010 Çarşamba 04:59:06
kalleş olan hayat değil...
hayatın içinde ruhunu kaybeden suskunluklarıdr...
kutladım....
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
hayatın içinde ruhunu kaybeden suskunluklarıdr...
kutladım....
maskelimelek
23 Haziran 2010 Çarşamba 02:47:26
hayat sağ yanağınamı vurdu solunu uzatacaksın,umudu kaybetmeden yılmak yokk..selamlarımla.....
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
maskelimelek
23 Haziran 2010 Çarşamba 02:45:06
hayat sağ yanağınamı vurdu solunu uzatacaksın,umudu kaybetmeden yılmak yokk..selamlarımla...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Selamlar saygılar benden efendim çok teşekürlerimi şükranlarımı sunuyorum..
ACILAR ELMASLAŞTIRIR UFUK KARDEŞİM. SABRET SANA DİRENMEK YAKIŞIR
Çektiğimiz acı,başımıza gelenden çok bizim onu okuyuşumuzdan kaynaklanır.Acı çekenlere herşeyi söyleyebilirsiniz ama asla çirkinleştiklerini söyleyemezsiniz.
Sana SEYRANİ'den iki mısra yazayım.Bak o derdini nasıl okuyor..nasıl anlıyor.
********************************************************************
Ey tabip elden gelirse,yaremi gel emleme(iyileştirme)
Yar elinden gelmedir bu yareyi merhemleme
Niye böyle diyor biliyor musun çünkü acı çektikçe güçleniyor da ondan.Ben Maden mühendisiyim hoppala bu da nerden çıktı şimdi diyeceksin.Sana iki maden söyleyeyim birincisi kömür,ikincisi ELMAS.İkisinin de yapıtaşı aynıdır,karbon elementinden oluşurlar.Yüzeye yakın yerlerde bulunan karbon kömürleşir.Daha derinlere inildikçe yaklaşık 1000 m de karbon elementi maruz kaldığı yüksek basınç sebebiyle bil bakalım ne olur.Tabii ki ELMAS.İnsanlarda aynıdır.Hepimiz etten ve kemikteniz.Ama acılara direnenler ELMASLAŞIR, direnemeyenler de kömürleşir.Bence ELMASLAŞMAK sana çok yakışacak.
Allah'a emanet ol kardeşim.Selam ve saygılarımla....
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Çektiğimiz acı,başımıza gelenden çok bizim onu okuyuşumuzdan kaynaklanır.Acı çekenlere herşeyi söyleyebilirsiniz ama asla çirkinleştiklerini söyleyemezsiniz.
Sana SEYRANİ'den iki mısra yazayım.Bak o derdini nasıl okuyor..nasıl anlıyor.
********************************************************************
Ey tabip elden gelirse,yaremi gel emleme(iyileştirme)
Yar elinden gelmedir bu yareyi merhemleme
Niye böyle diyor biliyor musun çünkü acı çektikçe güçleniyor da ondan.Ben Maden mühendisiyim hoppala bu da nerden çıktı şimdi diyeceksin.Sana iki maden söyleyeyim birincisi kömür,ikincisi ELMAS.İkisinin de yapıtaşı aynıdır,karbon elementinden oluşurlar.Yüzeye yakın yerlerde bulunan karbon kömürleşir.Daha derinlere inildikçe yaklaşık 1000 m de karbon elementi maruz kaldığı yüksek basınç sebebiyle bil bakalım ne olur.Tabii ki ELMAS.İnsanlarda aynıdır.Hepimiz etten ve kemikteniz.Ama acılara direnenler ELMASLAŞIR, direnemeyenler de kömürleşir.Bence ELMASLAŞMAK sana çok yakışacak.
Allah'a emanet ol kardeşim.Selam ve saygılarımla....
Varmıdır yaradanımdan ötesi
Varmıdır kıyametin habercisi
Biz yaradana yar olamadıktan sonra
Yaradana kul olamadıktan sonra
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Allah deyince tutulur dilim
İlaği aşka gelir gönül dilim
Ölüm fermanım okununca
Yağlı urganlar boynuma takılınca
Ölüm fermanım dilden dile dolaşınca
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Bu şair yürek olmuş deli divane aşık
Gezmeden görmeden bilmeden
Bulunmaz dertlere deva
Derdine derman ararsan
Allahtan isticeksin şifa
Yaradanın vermiş olduğu cana
Ölüm fermanı okumuycaksın hey cellat
Senkimsinki Allahın verdiği canı alırsın
Sende etten tınraktan bir insansın
Durma vur yağlı urganı boynuma
Elbet birgün sende düşersin igneli fıçıya
Azrail gelir baş ucuna
Ölüm sessizce yaklaşır ardın sıra
Hesap günü gelincek elbet bir gün
Allahın verdiği canları
Aldığını sakın unutma hey cellat...ŞAİR UFUK GÜNEY
Varmıdır kıyametin habercisi
Biz yaradana yar olamadıktan sonra
Yaradana kul olamadıktan sonra
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Allah deyince tutulur dilim
İlaği aşka gelir gönül dilim
Ölüm fermanım okununca
Yağlı urganlar boynuma takılınca
Ölüm fermanım dilden dile dolaşınca
Neyleyim acep malı mülkü serveti
Bu şair yürek olmuş deli divane aşık
Gezmeden görmeden bilmeden
Bulunmaz dertlere deva
Derdine derman ararsan
Allahtan isticeksin şifa
Yaradanın vermiş olduğu cana
Ölüm fermanı okumuycaksın hey cellat
Senkimsinki Allahın verdiği canı alırsın
Sende etten tınraktan bir insansın
Durma vur yağlı urganı boynuma
Elbet birgün sende düşersin igneli fıçıya
Azrail gelir baş ucuna
Ölüm sessizce yaklaşır ardın sıra
Hesap günü gelincek elbet bir gün
Allahın verdiği canları
Aldığını sakın unutma hey cellat...ŞAİR UFUK GÜNEY
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 23.6.2010 00:01:19
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 3552
Yorum
: 9 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
ölüm tabii ki daha güzeldi yaşlanmaya sensiz
ve senin gibi
/ihtiyacı yoktu /
/yaşamaya da…/
TAŞAN COŞAN ÇAĞLAYAN DUYGULARINIZA TEBRİKLER...