ÜMİT
Sen,
İkinci baharısın ömrümün. Yeşerttiğin bu tarlada. Bu tohum senin. Yetmez mi çektikleri, Taş basa basa, Taş ettiğim yüreğimin. Sevdam, Zümrüt-ü Anka kuşunun kanatlarında. Ümit kaf dağının ardına sürgün. Az gelir, Ferhat’ın yardığı dağlar, ’Süzülmüş gün ışığı gözlerin’ Ben de seni .......... Dediği gün..... |