AŞK çalar beyaza..
Gönle fısıldayan rüzgârın sesi,
Dilimde aşk’ın namesi HÂLimi BİR YÂR bilesi, Anlatılır mı VAR’dan ötesi... Açılır pencerem, gül bahçesine Doyamam GÜLümün GÜLüşüne Beyazlar içinde, sümbül, menekşe Kalem, kağıtla söyleşe, söyleşe... Yazdığım mektup beyaz kalemden, Okuması olmalı, yürekten bilenden Özledim artık bir yudum su verSEN Çölller İÇinde, beyaza çalan SENN... Ufuklara dalan, İÇim İncileri, gözümde biriktirmişim Kar tanelerine hep ÖZenmişim Damladığı yere bakar ki HİÇim... Gönlümün rengi beyaz OLmalı, İÇim HAK’la DOLup, çağlamalı Şimdi böyle OLsa bile, ya sonrası Ebedi SEVgiye, nasıl DOYulası... Anlatamadığıma şaşmamak lazım AŞK ile YANana, herdem ’O’ lazım BİR TEK O’na geçer naz-ım niyaz-ım... NaSIL SEVinmem, kefenim de beyazım.... |
NASIL dır.
Anlayamadım. Epey KAFA yordum.
Şiir bitin halinde güzel.
Beyaza vurgu.
Tebrikler...