GÜNEŞİN BATTIĞI YER
Her akşam güneşim battığı yerde seni bekliyorum.
Perdeler kapanıyor, güneş ışığını söndürüp derin bir uykuya dalıyor. Her yer zifir karanlık, gecenin nemiyle ağlıyor bulutlar, İçimde seni bekleyen kacaman bir umut vardı gelirsin diye. Sabah oluyor, senden halâ bir haber yok, yıkılıyor yine gönül perme perişan. Kaç gece sabahlara kadar ağladım, uykusuz kaldım. Günler, haftalar, aylar geçti sen gelmedin. Odamın buğulu camına adını yazdım, bir beyaz güvercinle, Yüreğimin derinliklerinden nameler yolladım sana. Artık biliyorum, dönmezsin ve dönmeyeceksinde. Ama ben seni, Her zamanki akşam güneşinin battığı yerde bekliyor olacağım. 19.06.2010 Cumartesi |