Küçüktüm küçücük
Koca dünyanın düzünde
Siz büyüktünüz
Küçük dünyanız içinde
Tuttunuz elimden götürdünüz
Öyle bir telaş içinde
Dediniz eti sizin derisi bizim
Yiyiniz afiyetle

Öyle demediniz tabii
İnsan insanı yemez
O aç gözlüdür ama
İnsan eti sevmez

Bir kitap verdiniz elime
Bir defter bir kalem bir de silgi
Oku dediniz önce
Çevir çevir oku
Yaz dediniz sonra öğrendiklerini
Yaz ak yapraklı deftere
Ama silme

Hem okudum hem yazdım
Neler gördüm neler anladım
Yalan dünyanın düzünde
Yalnızlığıma ağladım
Hani büyüktünüz sözde
Büyüklük ne haddinize
Küçük kaldınız da küçük dünyanız içinde
Ne geçti elinize

Büyüdüm sonra yapraksız
Çorak tarlada başaksız
Susuz kaldım yanmadım
Ayaz kavurdu donmadım

Ve yaşarken hayatı zoru zoruna
Melekler gül koymadı avucuma
Siz de anlamak istemediniz ya
Ne geçti elinize

Sonra yaşlandım sessizce
Ve bir gün karanlıklar içindeyken gece
Döndüm baktım da geriye
Bocalamışım
Yalpalamışım
Şaşalamışım
İnsan kalmayı başarmışım ama
Kendim için yaşayamamışım

Keşke okumasaydım
Keşke yazmasaydım
Köyde olsaydım çoban kalsaydım da
Bilmeseydim anlamasaydım
Dünya yalanmış
İnsan insanı anlamazmış
Ben anladım da
Ne geçti elime…

Tevfik Tekmen. 18/Haziran/2010 *hstn bhçs/Kırklareli*