kalabalık sofralarda yüz gram peynir kadardı
çocukluğunun yoksul düşü,
hileli terazilerde
şekerlerini çalardı amcalar.
Topu çalınır, ağlardı öksüzlüğüne


Ermeni komşu,ince tülün ardından bakar sokağa.
Gözlerinin kalabalığında ölüm gibi, yalnızlık kokusu...
Kış yatalak bir hasta gibi, inlerken şehrin varoşlarında
cüzzamlı ayazlar dolanır karla sevişen gecenin beline..


çocukluğunun yırtık düşlerini yamar çoraplarına,
lastik ayakkablarından mahcup gözleri düşer çamurlu yollara
kilimin deseninde, soyar komşunun yeni perdesini camlardan
duraksız öksüz düşler gelir gider aklından
gider de kimse bilmez
öksüzlüğüne düşlerini emzirdiğini
içinde fukara hırsızlığı titretir yüreğini
küçücük aklı saplanıverir geceye...



fahişe gölgeler iner
mum ışığında soyunan sokaklara
bakir bedeninden bir damla kan bulaşır geceye..
körpe teni yağmalanır kurtlar sofrasında
bir kadın daha düşer kaldırımların göz pınarına


korkardı zeytin tanesinde ki kurtlardan
çocukluğunun saflığını kemiren
tahta kurduydu
fabrika sirenlerinde mesailer
hiç sevmedi lastik ayakkabıları
ve varoşun çamur yollarını


büyüdükçe, çorabının yamasından söküldü yamalı hayatı
kör kuyulara düştü
en mahrem duyguları
oysa yüz gram.peynir kadardı
hapishane ranzalarında
her gece bıçaklanan uykuları...


Ayşegül Gökdemir