B E N
Ben Salkım Söğüt’üm;
Köklerim sana sarmış. Uzanmak istedikçe mavi gökyüzüne, Dallarım gönüllü, sana boyun eğmiş. Ben kum tanesiyim; Hayat denen muammada kavrulmuş. Kucak açıp beklerken, köpük köpük serinliğini, Her dalganla daha da uzağına savrulmuş. Ben Kardelen’im; Sevdan ayaza kesmiş. Çevirmek istedikçe yüzümü güneşe, Beyazlığında, her bir damlana susamış. Ben gece karanlığıyım, Gözlerim ışığınla kamaşmış. Yakalamak istedikçe aydınlığını, Kal-u Belâ’dan beri, hep peşini kovalamış. Ben Yasemin’im, Kök sarmaşığı gibi, ruhum ruhuna dolaşmış. Uç verse de filizlerim, Yalnız seninle çiçek açmış. YASEMİN 21/06/2010 |