Melek Annem
Çocuğun gözlerindeki son umut parıltısıda yok oldu..
Minik elleri çaresizce iki yanına düştü.. Yer ayaklarının altından kayıyordu sanki.. Yavaş yavaş kendini kaybetti.. Hiçbir şey düşünemez oldu Bütün kapılar kapandı Korku dolu anlar geri geldi Küçücük elleri buz gibi oldu, hissedemez oldu. Sonra yere yığıldı.. Zayıf bedeni titreme nöbetleriyle sarsılmaya başladı Gökyüzünü delen bir çığlık koyverdi çocuk.. Anne! Anne diye acı bir çığlık.. Beyazlar içinde melek kadar güzel annesi belirdi.. Gülümsüyordu küçük kızına. Koşmak istedi, koşamadı Annesine gitmek istedi, gidemedi Tanrıya yalvardı,duyuramadı sesini Annesi kollarını açmış beklerken.. Küçük kız öylece bakakaldı melek annesine.. |