Gittin hiç ağlamadım ardından
Tek bir damla gözyaşıma şahit olmadı
ne gece ne de gündüz
Yüreğimin ırmakları hep içine aktı

Her yakamoz yalnızlığında yıldızlar bana bakardı
Yumruk yumruk ağlardı ellerim…dişlerimi sıkmadan önce
Saçlarım çığlık çığlık dökülürdü parmak aralarımdan

Hiç kimseye belli etmezdim gönlümdeki matemi
Hiç kimse anlamazdı içimdeki depremi
Oysa minicik bir çocuk
Oysa minicik bir yürek yıkılan duvarlar arasındaydı

“adamım… adamım” demiştin ya bana
Adamlar ağlamazdı
Adamın hiç ağlamadı

En çok karanlık odalarda gizledim gözlerini
En çok gözlerimde uyuttum seni
Sen çok severdin diye
her gece
uyumadan önce
dokunurdum gamzelerime
Çığlıklarım gecenin sessizliğini yırtardı
Yüreğim kaderime kurşunlar sıkardı
Volkan volkan patlardım hiç kimse duymazdı

Bir cevap arardım nedensiz gidişine bulamazdım
Kırılgan hayallerim uzardı geceler boyu
Tek bir mum alevinde asılı kalırdı her bir soru
Uykumun düşlerle savaşı için birleşirdi kirpiklerim
Sana sarılmaktı aslında düşlerden tek isteğim

“adamım…adamım” demiştin ya bana
Adamlar ağlamazdı
Adamın hiç ağlamadı

Yüreğim alev alev
Duygularım kan revan
Yitirmişliğin verdiği eziklik
dudaklarımda dans eden
kelimelerde saklıydı
Lanet olsun kader yine haklıydı
Aşk bana yasaklıydı
Yaşadığım her an parmağımdan çalıntıydı

Gelişin bir bayramdı
Gidişin izdiham
Sırılsıklam bir hasret yağmuruydu saçlarımı okşayan
Sensiz hayaller vardı ayrılık yollarında senle dolu
Sensizliğin yolları kar ve dolu
Yürüdüm umudun son nefesine dek
Yürüdüm omzumda hasret yükü denk

“adamım…adamım” demiştin ya bana
Adamlar ağlamazdı
Adamın hiç ağlamadı
Hiç ağlamadım kadınım hiç ağlamadım

Nedim SAATCİOĞLU