Herşeysizim...Dünden değil, eskiden Sensizlikten, bensizlikten kalmayım Yine seninle, sensizlikle Yine bensizlikle Ve yine çaresizlikle başbaşayım Üçyüz yıllık bir handa Toprak rengi, tahta bir masada Çayımla sigaramla bir başınayım Yarışır gibiyim saçaklardan dökülen damlalarla Gökyüzü değil delinen yüreğim Öyle yalnız, öyle gamlı ve öyle sensizim ki.... Bulutlar da benim için mi boşalıyor bilemedim anılarım sıradışı gelip geçiyor gözümde Duygularımın boynu bükük Çaresizliklerim çaresiz kalıyor özümde Karanlıklar baskın yapmış yüreğime Güneş söz vermiş dönmemiş sevgi yurduma Buzullar kaplamış duvarlarımı Sessiz çığlıklarım Hıçkırıklara teslim etmiş 7/24 nöbetini Bencileyin rüzgarında titrerken bedenim Bardağı tutmaktan aciz ellerim Ne tütünüm teselli verir Ne içtiğim çay ısıtır içimi Tek çarem HERŞEYİM Hiçbirşeysiz değil HERŞEYSİZİM Bir umut bile çok görüldü sevgime Defalarca yinelerken duymak istediğimi Kulağımdaki sese bağladım tüm ümitlerimi Yüreğinden sencileyin gelen bir kaç harfin birleşmesi Emek verdiğim sevgi toprağında Bir umut yeşertecekti Nedense diyemediğin Oysa ki Hiçbirsey ben kadar değerli değildi Vazgeçtim dilimin bütün imlalarından Vazgeçtim dünyanın tüm nimetlerinden Sadece yürek toprağımda Sensizlik tohumundan filizlenen Özlemlerle, hasretlerle beslenip büyütülen Sevgime yazık etme Bilesin ki Gidipte dönemeyen Batıpta doğmayan güneşe muhtaç Sevgim seni... Ben HERŞEYİMİ istiyorum Dilek Uzun Nizam |
Sensizlikten, bensizlikten kalmayım
Yine seninle, sensizlikle
Yine bensizlikle
Her günü asırlar gibi gelen hasret...
Giden sevgili...
Geride anılar kalır... Bir de hasret...
Seven hasretle o anılara öyle bir bürünür ki...
Giden sevgili ile gitmiştir benliği...
Geride kalan sevilendir... Seveni içinde eritmiştir...
Seven çoktan bitmiştir...
Zaman da ortak olur o acılara da...
Artık eskisi gibi hızla yol alamaz...
Yaralıdır...
Yüreğinze sağlık...
İnsana ilham veren dilzeler...
Sol yanımıza dokundu...
Saygılar,selamlar ile...