SEVGİSİZ KOYMA.Gönlüm virane oldu, kurudu gülüzarım. Bu dünya acımasız, ben halime yazarım. Kerem Aslı misali, geçit vermiyor dağım. Ömür su gibi aktı, çaresizim çaresiz. Felek vurdu durmadan, yeşermez gül gülizar. Ben sevgiyle yaklaştım, eylediler hep nazar. Kime canım dediysem, oluyorum ben bizar. Ömür yel gibi esti, keyifsizim keyifsiz. Arıyorum gençliği, neşe dolu günleri. Ben yarime verirdim, derlediğim gülleri. Şimdi bomboş kalıyor, sevgilimin elleri. Açmıyor güller bitti, nasipsizim nasipsiz. Bundan böyle yolumuz, son durak mı bilemem. Şiirlerde olmasa, bu hayatı sevemem. Bana cananım yeter, başkasına gülemem. Kurudu pınarlarım, kadersizim kadersiz. Rabbim şair, kulunun, halleri işte böyle. Sen Hakkın yolcususun, bunu açıkça söyle. Konuş muhabbet eyle, ilahi esen yelle. Hakk yolunun şairi, sahipsizim sahipsiz. Türkmendağlı Hilmi nin, dertleri bitmez yazar. Ömür son bulsa bile, olmuyorum ben bizar. Gülüm kuruda olsa, değdirselerde nazar. Dünya ebedi değil, koyma Rabbim sevgisiz. HİLMİ CAN. 30.NİSAN.2010. (2661) |