HALBUKİ..Işımasız bir gündü, Pencere pervazına asılı kalan. Kendi kendimize kalışın sus pus hücresinde, Artık hicaz da değildi dinlediğim şarkılar. Bir damla gözyaşında boğuluyordum. Sevdan büyüktü dokunulmazdı, Dinletemediğin duygularına. Yaşamasız anların büyüsü Gelecek hayallerinin süsüydü Ama artık yoktum. Kolu kanadı kırık boş odaların kimsesizliğinde Anıların uğultulu sesleri Sarsıyordu yalnızlığını Dolduramadığın boşluktum Ve belki de yaşadığın bu hiçliğin isimsiz kahramanı Ne dersin.? Kadere sövmelerinin o çılgın sarhoşluğunda Duvarların kim bilir daha kaç kez yıkılacaktı üstüne Halbuki Ben senden çoktan gittim Bilmiyorsun Artık sen gittin ben gittim Farketmiyorsun.. KATRE |
Kadere sövmelerinin o çılgın sarhoşluğunda
Duvarların kim bilir daha kaç kez yıkılacaktı üstüne
Hal bu ki
Ben senden çoktan gittim
Bilmiyorsun
Artık sen gittin ben gittim
Farketmiyorsun..
Tebrikler sevgili KATRE çok güzel bir şiir yazmışsınız...
Yüreğinize sağlık...