Der ki 'Şiir', hüzünlü/sitemli/kırgın, acımış/acıtılmış yürek; Ee be hayat yaşattıkların hep acıttı beni. Bak ellerimden kayıyor umutlarım, hayallerim, tutunduklarım.. Yaşanmışlıklarım öylesi kanatıyor ki yüreğimi, alıp başımı kaçmak istiyorum.. Sanki yapacağımın, göreceğimin ve sevip/seveceğimin kalmadığı yerdeyim. Sen adına yaşamak denilen hayat öyle zor anlar, keşmekeş yaşatıyorsun ki..Kesiliyor nefesim.. Dönüp bakıyorum etrafıma bulamıyorum tutunacak tek şey.. Oysa benden gidenler ne çok.. Ve bakıyorum sanki ben oranın insanı değilim ve hiç olmamışsın!
Sanki başka şehirler çağırıyor, uzaklara dikiyorum gözümü.. Sanki oralara aidim! Bilmediğim bir şehrin bilinmez adresinde kaybolmak istiyorum.. Sen ey hayat! Sen sevgili/siz insanlar hiç beni anlamadınız beni anlamak için uğraşmadınız ki..
Saygı ve sevgilerimle...