ölüme üşümeden!..
otururum penceremin önüne
seni beklerim sabahlara dek hayalin uğrak vermez buralara göremem vurulduğum gözlerini ne de ak düşmüş saçlarındaki sevdayı... karanlıklar yutar senli hayallerimi yosun tutmuş sokaklarımdan bir gölgen geçip gitse usulca aşk’ının serinliğini doldursam içime sevda türküleri söylesem yıldızların bakışına... yanmışlığım yalnız sokaklara taşarken varlığın içimde bir yanardağ volkanlaşırım, kor olur şimdi içimde/büyür ateşin içimi yakar her gün inan ben yaşayamam gayri bu şehirde sensiz... direnişlerim yorgun,dayanmaz yarınlara yokluğun götürür beni ölümlere gel artık daha fazla ölüme üşümeden sar beni deli sevecenliğinle parmakların saçlarımı tel tel okşasın sevdan yudum yudum aksın kor yüreğime... bak, gözbebeklerimin elasına tut ellerimden, götür sahil boylarına yalnız bırakma beni kahırlı sokaklarımda varlığın içimde umutlar yeşertsin güneşe inat ay ışığında ayrılıklara veda ettir bana sevgilim... Bahar Tülay Kıran 03 temmuz 2007 |
tut ellerimden, götür sahil boylarına
yalnız bırakma beni kahırlı sokaklarımda
varlığın içimde umutlar yeşertsin güneşe inat
ay ışığında ayrılıklara veda ettir bana sevgilim...
DAİM OLSUN ÖRNEK OLACAK HARİKA BİR SEVDA...
ÖMÜR BOYU SÜRMESİ DİLEĞİMLE SEVGİYLE KALIN.