ORMAN (BİR KARİKATÜR BİR ŞİİR -9)Ortalık doldu bina, kıydın nice ormana. Oksijensiz hayatda, haydi nefes alsana. Ben aldım valizimi, giderim başka yere. Anlatmak sana düşer gelecek nesillere. Boşamı nice emek, orman oksijen demek. Arsa yaratmak hedef, ormanları keserek. Yeşile hasret kaldık, kalmayacak giderek. Bir çare bulmak lazım, ağacı sevmek gerek. Yaş kesen, baş keser, demiş Ata’larımız. Bir bir tükendi gitti, yüzlerce ormanımız. Her yer binayla doldu, oldumu muradınız? Bir el uzatın dostlar, tükensin şu sancımız. Bitmiyor acı haber, yine orman yanıyor. Orman yangınlarında, acep kim kazanıyor? Kesemeyen yakıyor, kendine yer açıyor. Bunun adı ihanet, kimse hesap sormuyor. Başka bir şey beklemek, uzakdı bize zaten. Tabi kıyar ormana, insanlara zulüm eden. O kadar çok şey var ki, hesabı sorulacak. Bekler sırada hepsi, yeter ki bir uyansak. ŞİİRİME SES OLAN GÖNÜLDAŞIM HÜZÜN ŞAİRİ (NİĞMET YILDIZ) ŞAİRİME SONSUZ TEŞEKKÜRLER.. MEHMET FİKRET ÜNALAN |