Karaçalı Yokluğun
sevmek
kara bulutlar ardında görebilmekmiş gökkuşağını renklerinde yakalamakmış bir çift yürek yalnızlığını oysa ben... kefeni bile haketmeyen bedenler tanımıştım senden önce ağızlarında yılan dilleri tutan, sevmeleri oyuncak ettikleri çocuksu yüreklerde alaycı yüzlerini maskeleyen insanlar aynası gölgelenmiş hayatları içinde boyundan büyük işlere kalkıştılar ya şimdi... tohumlar açası mutluluk ağacından; koparıp alınası hasretinle... karaçalı yokluğun takılıyor ayaklarıma ceplerinde imkansızlıklar çıkarıp çıkarıp yüzüme attığın kendinde inanmazsın, kapkaradır dilindeki inancın gitme... |