...ZORDU O İLK ADIM...
Çok zordu; o ilk atığım adım
Ona, tek bir görüşte Şevkte yandım! Ecmelline o an vuruldum! Öz içim de; şerha şerha tahassürlerle kanadım. Ruhumu; çok mu çokta fazla şule şule harlar sarıverdi Biçare “Ram” olan, sorunlar da peşimde zorda Ezilmişliğimin de son güman’ında ki çaresizliğiydi Yürek korku içinde, iştiyaklar yanarlar korda İçime düştü de yaktı, o gözleri korlu yıldırımı ile Ruhla; hisler kavrulmak da, Har-u Nurunu ile. Atıldım; Apak ettim, tümden beynimi Koştum duru bir sevgiyle, vardım özlemle aniden atime. Girdim; Kör bir deli cesaretle O canlar canının, “Gülzar” ına Seyrine de, kokularına da, hayranlar olayım. Oturuverdim Gönül çiçeklerinin “Ecesinin” önünde Utançta, ezilerek gülümseyip selamını verdi O anda gök inledi, yerlerin bağrı da yarılıp da delindi Soluksuzca bir anlık, harlı bir nefesle! İçini, Tahassürle inleyişte çekiverdi. Uzatıp da; O pamuk elleriyle, şevkle sundu bana Gülüm tüm titrek heyecanıyla! Aşkının gül şerbetini, yangın yürekle içiverdim Gelincikler gibi dağıldım, aniden gönül bağına. Seriliverdim; Gülümün, gönül sarayının “Nur-u can’ının” can bağrına... (14.06.2010)AZAP… |
Gönül çiçeklerinin “Ecesinin” önünde
Utançta, ezilerek gülümseyip selamını verdi
O anda gök inledi, yerlerin bağrı da yarılıp da delindi
Soluksuzca bir anlık, harlı bir nefesle!
İçini, Tahassürle inleyişte çekiverdi.
******************************************************
Bana kutlamak düşer efendim. Gönlünüz varolsun!
Nefisti...