Sensizken
Senleyken bir başkaydı her şey…
Hayata açılan pencerem gibiydin aslında sen… Sana bakmak seninle konuşmak bir sözünü duymak yaşatırdı beni… Aklımdan geçirmezdim asla.. Gideceğini bir gün.. Hani birkaç sözcük fısıldardın kulağıma.. Sesini duymak bile yeterdi bana… Seninle olan zamanları durdurmak isterdim bazen.. Sonsuza dek sürsün diye.. Zaman geçti … Sen gittin… Dur diyemedim yine.. Kayıp gittin ellerimden… Avuçlarımda biriktirdim senin gelme umutlarını… Saniyesine dek saydım zamanları… Sen gel diye.. Senle olan zamanlarım başladıkça daralmaya; Bir garip hüzün sardı beni yalnız sabahlarımda.. Geceleri bekledim sonra sabahları öğlenleri… Ne zamanın önemi vardı ne günlerin ne de saatlerin.. Senle olmak dışında eminim … Yalandı hepsi… |
saygılar ...