POLONEZKÖY' DE ORMAN
İstanbul’un orta yerinde, yaz kış yeşil bir orman.
Ağaçlar, rüzgârla fısıl fısıl mutluluktan! Tir tir yapraklar ve salına salına nazlanan dallardan dili, Ruhu öze çekeliyor, aşk perili yelin, sihir mayalayan sesi. O kadar mutluyum, o kadar mutluyum ki Ayaklarım, havalanıverecek parmak uçlarımdan! Sevdiğimin kolunda, canıma can akarken Ayrılamıyorum, buhur buhur nem tüten topraktan! Bakır bronzlu, altın yaldızlı yaprakalardan Motifler örülü, toprağın hışırdayan halısına. Tırtıklısı, oymalısı, yoncası, yürek şekillisi,.. Hayran ediyor eşsiz güzelliğin, kutsal kalemden çizgisi. Mağrur heybetleriyle göklere selâm duran ağaçlar, Sarmaş dolaş olacak kadar yakın yakınlar. Aynı toprak, aynı güneş, aynı hava, Benzersiz ahenkleri, örnek olmalı insanlara! Kuş cıvıltıları nazireli, hayal depreştiren yellere. Oylum oylum akıyor, büyülü seslerle bir dere. Coşkuyla kavuşmada, toprağın kök bürümüş eteklerine. İstanbul’um! Mısralar yetmez güzelliğini betimlemeye! Ayşe Yarman Öztekin "Doğanın Dili Sevgi" 2006 Fotoğraf: Ayşe Yarman Öztekin |
kutluyorum,Duyarlı o güzel yüreğine ve ellerine sağlık,
Dua ve selamlarımla.