Dostlarım maziye dönüp bir bakdım..
Ne çocukluğumdan bir tek oyuncak
Ne de beşimde sallanan dıngırak..
Dalıp hatıralara,bir sigara yakdım.

Uçurmam da ağaçlara takılırdı..
Çıkıp alamaz,bakıp bakıp ağlardım
Ne zaman bir topum olsa...
O da ya dereye kaçar,yada patlardı

Bisiklet...bisiklete hiç binemedim
Oyuncaklarıma sarılıp uyuyamadım
Ama tek arkadaşım vardı arkasından koşardım...
....koşardım ama yakalıyamazdım.

Sonra okul,u;okuyup lyazmayı öğrendim
Arkadaş olmayı ve paylaşmayı..
Resim çizmeyi hiç beceremez..
Sevdiklerimi kalbimin çerçevesine koyardım.

Kimbilir bir fırçam olsa,birşeyler boyar..
Belki hayallerimi renklendirirdim!
Yarına umutla baksın diye bebekler..
Açsınlar isterdim,solgun çiçekler.
F.özdemir