YOLCU YOLUNDA GEREK
Yolcu yolunda gerek
Gidiyorum uzun ince bir okadarda karanlık bir yolda İçimde keşkelerimi düşlerimi aşklarımı Tüm hayallerimi aldım gidiyorum Hüzünlerimi kederlerimi umutlarımı Aşka dair yaşanmış olan herşeyi Dağ gibi büyük dertlerimi sırtıma aldım gidiyorum Yarınlarımı ve karanlığı rüyalarımı tüm umutlarımı Yorgun ve cansız bedenimi aşka dair herşeyi aldım gidiyorum Artık hayal etmek yok sevmek sevilmek yok Ruhumu düşüncelerimi hayallerimi Aşk dolu kalbimi mühürlenmiş kaderimi Yorgun bedenimi dertli başımı aldım gidiyorum Çaresizlikler arasında çare arıyorum Gidiyorum dertlerim beni yok etmeden Yaşamış olduğum kederlerim beni bitirmeden Ayları yılları zaman kavramı beni yok etmeden Yorgun bedenimi dertli başımı aldım gidiyorum Oysa kafa tutardım karanlığa yanlızlığa Tüm kalleşlikleri hüznü kederi Kahpelikleri ardımda bırakıp gidiyorum Son sözümü söylemeden Sessiz çığlıklarımı kimse bilmeden Gözlerimden oluk oluk akan yaşları silmeden Ardımda hüzünlerimi kederlerimi tüm dertlerimi Geçmişime kalın bir çizgi çekip gidiyorum Gitmeyi okadar kolay sanma Herşeyi biliyorum deyip bilmişlik havaları satma Yolcuysan yolunu bileceksin bunu unutma Her yolun başı olduğu kadar sonuda vardır Kimi zaman isyan edersin Kimi zaman güler geçersin Kendine sorular sorar başını yastığa koyar Geceleri avcuna alır yürüdüğün yolla aldığın nefesle Yaradanın vermiş olduğu bedeninle alay edersin Rüyalarını beynine yazar Dertlerinle hayatla verilmiş olan rızıkla Şükretmeyip alay edip oynarsın İnsan oğlu sen kendini ne sanırsın Geldin gidiyorsun ne yediğini biliyorsun nede içtiğini Yolcu yolunda gerek deyip gidiyorsun Gittiğin yolu ne sen biliyorsun Nede kimseye söylüyorsun Herşeyi biliyor görüyor hissediyorsun Evrenin uçsuz bucaksız diyarına gidiyorsun Kimigün ağlıyor kimi gün gülüyorsun Hoşgörüden sevgiden ruhunu mahrum ediyor Yalan dünyanın güzelliklerine kanmış gidiyorsun Nereye gittiğini bilmeden bu yol hangi yol demeden Aşklarını kederlerini dertlerini umutlarını Yorgun ve cansız bedenini alıp yollara düşüyorsun İşte o an ölüyorsun Gerçekle hayal arasında gidip geliyorsun Yalan dünyada yaşadığın tüm hayatının Son yolculuğunu ediyorsun Kalbin duruyor Tüm ömrün gözlerinden film şeridi gibi geçiyor İşte ozaman çıkmaz yollara düştüğünü anlıyorsun Yolcu yolunda gerek deyip Yalan dünyaya veda bile etmeden yollara düşüyorsun İşte o an birkere değil binlerce sefer ölüp ölüp diriliyorsun Tüm hayallerini umutlarını günahlarını sevaplarını Yanına alıp yollara düşüyorsun İşte o an herşey için çok geç oluyor Yolcu yolunda gerek deyip Yaradanın yaradanın taktir ilahisiyle birlikte Baş başa kalıyorsun işte o an işte o an ölüyorsun... Ufuk GÜNEY |