Öyle günler yaşadım ki,
Sevgim savruldu fırtınalarda
Sararmış hazan yaprakları gibi
Çağlayanlar gibi akıp
Yağmurlar sel oldu yüreğimde
Yine sen kaldın ardında
Coştu ırmaklar gibi
Yine sen yankılandın kulaklarımda
Kah yitip gittin aksamın beslerinde
Kah yıldız oldun ışık vurdun geceme
Ama hep kuytularda yaşadım seni
Kimseler bilmesin diye
Bilmedi de...
Sevgim filizlendi
Sen bile görmedin
Yada görmek mi istemedin
Ama hep bendeydin benimleydin benimdin
Yaşayamasam da özgürce seni
Haykıramasam da deli gibi sevdiğimi
Benimsin diyemesem de
Şimdi ya şimdi nerdesin
Neredesin
Gittin ya
Kanadı kırık kuş gibi kaldı yüreğim
Uçamaz oldum ardın sıra
Boğulmaktayım sessiz çığlıklarımla
Seni yaşadım sağanak yağmurlarımla
Sensiz karanlık diye gecelerim
Siyahı düşman belledim
Nöbetler tuttum dörtten beşten sonra
Sabahları bekledim
Tütünüme eşlik ettirdim sıcak cayları
Unuttum nasıl yaşanırdı diğer mevsimler
Karakışları ezberledim
De ki bana gelip geçecek
En solgun mevsimindeyiz sevgimizin
De ki fırtınaları yağmurları dinecek
Söyle bana savruk yılların kuruttuğu
Kıraç, ayrı topraklarda aksak da
Irmaklar gibi
Aynı denizde buluşacağız
Sensizliğim cehennemi yaşatmaz bana
Oysa şimdi
Yoksul anılarım var soframda
Her dem meze yaptığım
Gönül sazımın yıpranmış telleri
Yorgun bir kemancı gibiyim
İnceldikçe yitiyor sanki
Duymaz oldum artık eskisi gibi
Dokunamıyorsan da
Savruk yılların soldurduğu tenime
Sadece sesini duyur bana
Parsellenmiş hayatından bir an ayırıp
Sadece sesini duyur bana
Bende olduğunu anlayayım
Düşün ki hayat bulacak biri
Sadece sesini bağışla bana SEVGİM

Dilek Uzun Nizam