Ne 0lur Gelsen...!
uzaklardan gelen güneş
gözlerim yeni ışıklarla cebelleş bir cam kenarının yanında izledim sıyrılırken karanlığı yüzümdeki kırışıklıklar derinleşirken gülümsemeler geldi ğeçti kimsenin bilmediği karanlık bir odada ağlamaklı hallerim geldi aklıma yıkımlar mesken tutmuş yüzümü karanlık depreştirmiş hüznümü şafağa karışırken ılımlı bir ses boğazımda düğümlenmiş bir nefes buğlu camların önünde bekleyişlerim soğuk bir duvara sırtımı vermişim biraz sonra kendime getirdi beni o altın sarısı renkler farketmez yine kollarımda kelepçeler sonkez bir buğlu cama yazacağım ilk cümle ’’ Ne olur gelsen ’’ olurdu sadece beş hece...! UslanmazŞair...! |
bekle ki bekleyenın değerını anlayasın ve şiirlerın anlam kazansın..
tbrıkler..