Üşüyorum...
Gözlerim uzaklarda,
Anılarda dünlerim savruluyor. Yaz sıcağını aratmayan gecemde, Bahar yağmurları ıslatmakta yüreğimi, İçimde kopan fırtınalar, Tasırmakta yüreğimin barajlarını. Dilim kısır döngülerde, Haykıramıyorum artık hasretini, Sus-pusluğun esiri olmuşum. Sensizliğimde, yalnızlığımda, Sana dair ne varsa toplayıp tutusturdum, Bir sigara ateşi eşliğinde, Tenim kavruluyor, Bense Üşüyorum. Üzerime çullanmış anarşist gibi, Yokluğunun alacakaranlığında yaşıyorum. Hasretin prangaları sarmış dört bir yanımı, Terk etmiş, yitip gitmiş, Gökyüzümde yıldızlarım, Denizimde yakamozlarım. Mum ışığında senli anıları aramaktayım. Özlemin çıra gibi yakmakta canımı, Yuvadaki kuş misali ruhumun çırpınışları, Düşündükçe içimdeki seni, Yokluğunun karabasanlarında, Bedenimi saran duygularla, ÜŞÜYORUM... Dilek Uzun Nizam |