Bir Adam Tanıdım
Bir adam tanıdım
Yoz mu yoz. Sakalı beyaz ve sarı Üstü başı toz. Keskindi bakışları Gurur ve kibir dolu. Ona göre doğruydu Bu yanlış yolu. Anlattı usanmadan. Dinledim sabırla. Bir kavgada kırılmış kolu, Bundan da bahsetti bir ara. Hiç sevmezdi sağı, solu Hepsi diyordu bana Acı ve hasret dolu. Sıyırdı kazağını, sırtı yara Belli ki sebebi hapis. Daha fazla dinleyemedim Konuşması ağır ve pis. Susturdum lafımla, "İnsan yolunu çizmeli. Ne olursa olsun Başı dik gezmeli." Güldü bu gafıma. Bende de büyük gurur Kabardı kaşlarım. Yine sözümü kesti Ben böyle adama başlarım. Devam etti, Ben daha toymuşum. Dışarı yansıdı gülüşüm. Bir kaç söz söyledi ve gitti. Bu onu son görüşüm. |