Nerdesin diyemem ki!/Adım gölgeler boyu kilitli sandık Bir hece almaz içine…/ Döner zaman küheylanı bağlı gözlere. Ve sözlerin çamura bulandığı yer; Senin omuz attığın Fener alayıdır asırlık aşkların… Sil gözünden cevheri Karanlığın boğulmasın Küser sonra köşe başı simitçilerin Geniz yakan dem molalarında Ayaklarına dolanır güvercinlerin. Gözüm desem Sözüm Tenim Terim desem Avuçlarımda ırmaklar Sana akar Bak desem; Yüzünde çöl rüzgarı Yüreğin çatlamış toprak Tut desem... ezgi ç. 03.06.2010 |
SEVGİYLE ŞİİRLE KALIN...