Biraz eksik kalacak bu şiir
Sırf ikimizi barındıran bir şiir olmadığı için…
Buruşturulup bir köşe başına bırakılacak
Ardımdan bakacak bana küçük bir çocuk gibi



Üşüyecek kelimeler
Gece ile başlayıp gündüzü göremedikleri için
Veya yağmurun ardından
Gökkuşağının herhangi bir rengi olamadıkları için



Ağlayacaklar belki de…
Fırtına kelimesinin ardında kaldıklarından
Bekli de minicik parmaklarına
Kocaman şemsiyeler tutuşturulduğundan



Sevda kelimesi gözlerini dikecek bana
Başına karaları bağladığım için..
Korkularıma boyun eğdiğimden
Umut boynu bükük kuytularda saklanacak



Güneş saklambaç oynayacak bizle
Bulutlar, yağmur olup ağlayacak namelere
Rüzgar tatlı bir esip geçmeyecek şöyle
Dünya sarhoş olacak ,dönecek başı durmadan




Sen farklı kıyılardan bakacaksın bana
Eski bir sandala atlayıp yanına gelmek
Aklımın ucundan geçmeyecek nedensizce



Sessiz harfler yerine,
Şöyle kocaman haykırışlarım çınlamayacak kulaklarımızda
Gözyaşları kelimeleri esir tutacak.
Sanki hem mahkûm hem gardiyan biz değiliz gibi



Dalgalar rüzgarla el ele verip
Aşkın naraları ile inletemeyecek sahilleri
Kıyılarıma vuran aşk olmayacak
Hepsi kızgın olacak bana
Sen gittin ya herkes düşman kesilecek başıma



Sokaklar kimsesizlikten şikayet edecek
Gökyüzünü kimse anlayamayacak
Derdi de başından aşkın üstelik…




Biraz eksik kalacak bu şiir
Biz gibi yarım bakacak hayatın penceresinden
Hayaller masa altlarında saklanırken
Keşkelerin kahkahaları yankılanacak kulaklarımızda





Belkiler, umutsuzluk ekmeğiyle beslenecek
Kuşlar gülümsemeyi bırakırken
Hep geç kalmışlık hissi dolaşacak,
Şiirin ıssız sokaklarında.




Biraz eksik kalacak bu şiir
Hayata küsecek küçük bir çocuk misali
Kabullenemeyecek içten içe
Benim sensizliği kabullenemediğim gibi …