AY IŞIĞIM
AY IŞIĞIM
Bulutlarla raks ederek kavuşmaya kafa yoran Sabırla ve metanetle en son şakağıma vuran Sabahlara kadar benim gözbebeklerimde duran Beni sana kuran sensin ey cefakâr yolcu Ellerinden umut akan vefalı yar ay ışığım Kavsız, issiz, nazsız mumum Ben seni bu dünyadaki her şeyden çok seviyorum Bu gönlüm senin esirin Sabit üstümde tesirin Ferhat’ı mest eden şirin Sensin ey edalı güzel Güneş başka ısıtıyor Babacan tavrıyla beni Ama senin yerin özel Işıksız gecelerde seninle aydınlanır içim Sen gelince olurum ben başka biçim Bir sana yük olmaktan hicap duyarım O riyasız, ivazsız, hesapsız duruşun Hiçbir hinlik içermeyen samimi gülüşün Kompleksiz sevgilim benim ay ışığım Bilmesen de ben sana resmen aşığım Bilmiyorum neden oldu Bu yol kaçınılmaz yoldu O ter-ü taze hevesim Sen gidince birden soldu Anladım ki ay ışığım Ben sana kip bağlanmışım Sen gidince dağlanmışım Biliyorsun bu günlerde karışığım Düzlerimden fazladır kırışığım Sen benim dumansız, lekesiz rengimsin Demiyorum gülüm benim dengimsin Ama sakın kaybolma, tek ahengimsin Her yanı nur, sanki billur, katıksız, saf ay ışığı Beni çepeçevre saran gönlümün çit sarmaşığı Gece yorarken sesimi İnletirken nefesimi Dağıtarak tüm sisimi Teskin eden öz nefsimi Bir sen varsın ay ışığım Bütün dünyaya küskünken Bir seninle barışığım Beni sonuna dek bir tek sensin dinleyen Her yokluğa katlanırım belki ama Senin yokluğuna katlanamam bu yüzden Kâbusumdur bulutlarla oynaştığın o anlar Suratım dökülünce gökyüzü beni anlar Şaka değil seni ciddi ciddi özlerim Yokluğunda kanla dolar gözlerim Sensiz geçen gecelerde Mezarlığa denk ıssızlık Sarar çepeçevre beni Onulmaz bir sabırsızlık Kavsız mumum, sonsuz lemam Seninle olurum tamam Seni asla unutamam Bazen tarifsiz bir korku sarar yüreğimi Ödümü koparır yıpranması hatıraların O anlarda çocuk gibi ağlarım Kırar, yorar, uyuşturur birbirine bağlarım Çünkü seni unutmak inan benim için ölüm Yalnız seninle dolu hafızamda bir bölüm Sen benim saklı hazinemsin gülüm N’olur gel dedirtme bana Gelmek gitmenin gereği Işısın şavkın daima Boğma beni karanlığa Boğazıma dolanmasın sensizliğin engereği Tulu et ufkumda artık Gel ey sevgimin süreği İhsan POLAT 02.06.2010 İspir |
Bazen tarifsiz bir korku sarar yüreğimi
Ödümü koparır yıpranması hatıraların
O anlarda çocuk gibi ağlarım
Kırar, yorar, uyuşturur birbirine bağlarım
Çünkü seni unutmak inan benim için ölüm
Yalnız seninle dolu hafızamda bir bölüm
Sen benim saklı hazinemsin gülüm
N’olur gel dedirtme bana
Gelmek gitmenin gereği
Işısın şavkın daima
Boğma beni karanlığa
Boğazıma dolanmasın
sensizliğin engereği
Tulu et ufkumda artık
Gel ey sevgimin süreği
şiir muhteşemdi dost..serbest-hace karışımı mükemmeldi..
kutlarım..
sevgim ve saygımla..