AY IŞIĞIM

Bulutlarla raks ederek kavuşmaya kafa yoran
Sabırla ve metanetle en son şakağıma vuran
Sabahlara kadar benim gözbebeklerimde duran
Beni sana kuran sensin ey cefakâr yolcu
Ellerinden umut akan vefalı yar ay ışığım
Kavsız, issiz, nazsız mumum
Ben seni bu dünyadaki her şeyden çok seviyorum

Bu gönlüm senin esirin
Sabit üstümde tesirin
Ferhat’ı mest eden Şirin
Sensin ey edalı güzel
Güneş her gün ısıtsa da
Fedakar tavrıyla beni
Lakin senin yerin özel

Işıksız gecelerde seninle aydınlanır içim
Sen gelince olurum ben başka biçim
Bir sana yük olmaktan hicap duyarım
O riyasız, ivazsız, hesapsız duruşun
Hiçbir hinlik içermeyen samimi gülüşün
Kompleksiz sevgilim benim ay ışığım.
Her zaman söylemesem de ben sana resmen aşığım

Bilmiyorum neden oldu
Demek kaçınılmaz yoldu
O ter-ü taze hevesim
Sen gidince birden soldu
Anladım ki ay ışığım
Ben sana kip bağlanmışım
Sen gidince dağlanmışım

Biliyorsun bu günlerde bir hayli karışığım
Düzlerimden fazladır belki de kırışığım
Sen benim dumansız, lekesiz rengimsin
Demiyorum tutkunlukta dengimsin
Ama sakın kaybolma, tek ahengimsin
Her yanı nur, sanki billur, katıksız, saf ay ışığı
Beni çepeçevre saran gönlümün çit sarmaşığı

Gece yorarken sesimi
İnletirken nefesimi
Dağıtarak tüm sisimi
Teskin eden öz nefsimi
Bir sen varsın ay ışığım
Bütün dünyaya küskünken
Bir seninle barışığım

Beni sonuna dek bir tek sensin dinleyen
Her yokluğa katlanırım belki ama
Senin yokluğuna katlanamam bu yüzden
Kâbusumdur bulutlarla oynaştığın o anlar
Suratım dökülünce gökyüzü beni anlar
Sözde değil seni kıyasıya özlerim
Yokluğunda kanla dolar gözlerim

Sensiz geçen gecelerde
Mezarlığa denk ıssızlık
Sarar çepeçevre beni
Onulmaz bir sabırsızlık
Kavsız mumum, sonsuz lemam
Seninle olurum tamam
Seni asla unutamam

Bazen tarifsiz bir korku sarar yüreğimi
Ödümü koparır yıpranması hatıraların
O anlarda çocuk gibi ağlarım
Kırar, yorar, uyuşturur birbirine bağlarım
Çünkü seni unutmak inan benim için ölüm
Yalnız seninle dolu hafızamda bir bölüm
Sen benim saklı hazinemsin gülüm

N’olur gel dedirtme bana
Gelmek gitmenin gereği
Işısın şavkın daima
Boğma beni karanlığa
Boğazıma dolanmasın sensizliğin engereği
Tulû et ufkumda artık
Gel ey sevgimin süreği

İhsan POLAT 02.06.2010 İspir