NİETZSCHE'YE - Son GeceŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Friedrich Wilhelm Nietzsche. Felsefesi insana yönelmiş toplumsal tasarılardan uzak kalmış çağdaşları tarafından aykırı bulunmuş bir filozof. Görüşleri saptırılmış, faşizan söylemlere uydurulmuş. Yaşamının son yıllarını sağlık sorunları nedeniyle ıstırap içinde geçirmiş. Beyin fonksiyonlarını tamamen kaybetmeden önceki gecesinde, yani aklı başındaki son gecesinde duyduğu sesler üzerine odasından dışarı fırlamış, sahibinin dövdüğü bir ata sarılarak ağlamış. Onu tanıyanlar sert ve uzlaşmaz kişiliğinden sözetmişler hep. Aklı başındaki son gecesi yıllar sonra ilk ağladığı gece. Bu şiir onun kimliğinden ve bilincinden koptuğu anın şiiridir. İnsan’ın yoldaşı Nietzscehe, insanlığa Zerdüşt’ün ağzından seslenmeyi sürdürüyor hala.
DAHA ÖNCE SIFIR OLMAMIŞTI HİÇ KAFATASIM VE GÖĞÜS KAFESİM ARASINDAKİ ARALIK BU NASIL BİR İÇE ÇÖKMEYDİ BU KİMDİ İÇİNE ÇÖKEN BU... BEN OLMALIYIM YILLARDIR İLK AĞLAYIŞIMDAN TANIDIM, KENDİMDEN ÇIKIŞIMDAN |