Aman Annee!..
Bir bakar mısın oğul?
Senden bir isteğim olacaktı... Öff anaa, ne diyeceksen, hadi çabuk de! Ama çok şey isteme benden... Neden oğul? Sana ayıracak vaktim yok; şimdi çıkmam gerek. Peki, var git işine oğul; Ben yeterim, kendi kendime. Aman annee, yine başlama felsefeye! Felsefe mi, oğul!? Oysa, sen dünyaya gözünü açtığında, Ne çok şey istemiştin benden. Ne gecemi, ne gündüzümü; Hiç esirgedim mi senden? Aman annee, şimdi sırası mı? Çabuk söyle, zira vaktim sınırlı. Sevgilimi çok özledim de... Özlemek mi? Haklısın oğul, benimde vaktim darlandı. Baban gözümde tütmekte... Lakin yollar çok uzun; dayanacak takatim de yok. Senden istediğim de işte buydu; Lütfen, beni babanın yanına bırak! Emine Pişiren/Mersin 31.Mayıs.2010 |
Anneye itiraflı sesleniş
Ağlıyor gözlerim gülmüyor yine
İçimde seneler depreşti Anne
Dertler acısını gösterdi yine
Yüreğim derinden sızlıyor be Anne
Efkar sardı bedeni titriyor yine
Beden ayakta durmuyor düşüyor Anne
Bir tutan sendin beni ezelde
Ebediyet görünmüyor gidiyorum be Anne
Dost bildiklerim gülerken yerin de
Ben hüzünlerde yanlızdım Anne
Karanlık odada düşerken yere
Yüreğimde gene sen vardın be Anne
Acılı haldeyim arkadaş dost yok yanımda yine
Yanlızım odada dertlerimle Anne
Can dosttum sigaram elimde benle
O da beni içim den kemiriyor be Anne
Üstüm başım yırtık sefalet içinde
Dost bildiklerim nerede Anne
Aç perişanım karanlık içinde
Kimse gelip ışığı yakmıyor Anne
Yer soguk yüreğim buruk halde
Anılar yerlere savruk ben yitik ben bitik Anne
Ağlarken göz yaşları içinde
Nefes alamıyor boğuluyorum be Anne
Kan ter içinde yatıyorum yerde
Kimse gelip elimden tutmuyor Anne
Gençlik geçip gitmiş boş yere vermişiz ele
Kader de yanlız kalmak da varmış be Anne
Kanmışız bir kaç tatlı söze inanmışız sevgiye
Kendimize yaren yüregimize canan demişiz Anne
Değersiz mişiz meğer gönülde
Yıpratılmak yetmezmiş bize kaybetmişizde Anne
Sabah olacak takacagım maskemi Anne
Gülümseyeceğim içden olmasada yine
Senden aldıgım asaletle başım dik....! yürüyeceğim
Bitmiş tükenmiş halimi kimse anlamayacak be Anne
Mal mülk para pul derken
Elalem ne der felsefesiyle büyürken
Hırpaladık yüreklerimizi erken
Bana kaderini miras bırakdın giderken Anne
Nankörlük etmiyorum kızma be Anne
yavrun gene senin bırakdıgın yerde
Senden öğrendigim sevgi ile
Bende canımı seviyorum Anne
Ama arada seninle bir fark var be Anne
Ben canıma elalem ne der..?
Onlar ne der felsefesini aşılamıyorum
İnsanı sev koru ama kendin içinde yaşa
Diyorum be ANNE...
Sen yaşarken senin kıymetini bilemedik
Sana hak etdiğin degeri saygıyı sevgiyi veremedik
Sen gidince acı çekeceğimizi düşünemedik
İtiraf ediyorum içtenlikle senden de af diliyorum affet be Anne
İnsan yalınız kalınca anlıyor İşte
Hayat boş yaşam ucuzmuş Anne
Baki kalan hayat bize
Fuzuliymiş BİZİ BİTİRMİŞ Anne
18.03.2009
Seyfi Yiğit