YARINDAN KOPMAK...
Çakıl taşlarından bir sahile bıraktım umutlarımı
Ve bir caddenin ortasına hayallerimi,çırılçıplak.. Denize attım yüzme bilmeyen yarınlarımı Hepsini geride bıraktım,uzaklaştım koşarak. Çünkü geçmişimle yaşamak özlemine tutuldum Yalınayak dolaştım çocukluk anılarımda O küçük sevimli kıza yeniden vuruldum Mutlu günlerimizi seyrettim,gözlerimde yaşla Bir gemi yaptım kendime, kağıttan... Yavaşça esen melteminde,sürüklendim eskinin Büyük adalar geçtim takvim yapraklarından Görülemeyeceği limanlara gittim geleceğimin Tekrar yaşadım ne varsa geçmişimde yaşanan Kalmadı artık kaygısı içimde ölümün, Yüzüme gülümsemesi yayıldı o an Geleceğe çaktığım kısa kibrit çöpünün. Deniz ETEALP |