Hiç sizin oralara gelmedik biz
Sizin kirpileriniz, bizim kaplumbağalarımız, karşılaşmadı yol ortasında
hiç sizin oralara gelmedik biz
kalplerimiz, yüreğimizi çırpıyordu
ah! çırpınışlar.
Geç saatlerin zili çalıncaya dek
geç saatlerde son yıldız düşünce gökten
güneş posasıyla çıkıp yeryüzünü aydınlatmaya başlayınca
başka akşamlara kur yapardık.

hiç birbirimizi görmedik biz
oysa ne kadarda çok sevmiştik
yalana kurulmuş bir tuzak
belki de görsek birbirimizi
ayrılamazdık; ama lakin,,temmuz öksüz bırakırdı yazı.

Gerçekler su yüzüne çıkınca
su da bulanırdı
tanımadık
tanımıştık oysa
klavyenin öbür ucunda
belki de atlas okyanusunun ötesinde
belki de Hint okyanusuna yakın bir yerde
uzattık ellerimizi sessizcene
sabahlara dek...
gözlerimizi görmedik
sadece şavkıyan aynanın yüzünde
tılsımını bağışladı en güzeli göstermeye çalışan karakterimiz
meleğin gözlerine inat

yanan yürek de çerçeve kırıkları
tüm vücut alçı içinde sarıkken
biz kırıkları sevdik…