39
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2702
Okunma
Ağaç çamur yiyip, meyve verirken
Sanma ki rasgele, olup gidiyor
Tohum hayat için bitip erirken
Sanma ki boş yere ölüp gidiyor
Dalından kopana insan üzülür
Nimet olup dişler ile ezilir
Kan fışkı içinden, ak süt süzülür
Sanma tesadüf yol bulup gidiyor
Güneş şefkat ile, bize bakarken
Yıldızlar mumunu ondan yakarken
Bulut süngerinden sular akarken
İnsan tefekküre dalıp gidiyor
Her bir varlık bizim için koşarken
Tüm bitkiler bizim, için yaşarken
Bu aşk ile cümle alem coşarken
Aklımı başımdan alıp gidiyor
Tüm mevcudat hizmet için yarışta
El ele kol kola dostça barışta
Bir ulvi duada ve yakarışta
Kalbime ilhamlar salıp gidiyor
Ey Bülbül ne için, bütün bu varlık
Gayeyi anlamak bil bahtiyarlık
Kapına dayandı bak ihtiyarlık
Her günün bir şeyler çalıp gidiyor
5.0
100% (22)