Umurunda mı Senin?
Boş masamda,
Hüzün dolu şarkılarla, En dibe vurdum! Yarına çıkmak için, Hevesim bile yok. Yokluğun, Her yere yazılmış... Artık benim değilsin, Ve olamayacaksın. Eline sımsıkı sarılamayacağım. Yüzüne doyarcasına, Bakamayacağım. Ellerin oldun artık, Dilimde hep sitemler... Doğuştan şanssızım, Ne kadar haykırsam da, Anlamsız... “Seni seviyorum” sözünü, Silmem gerek hafızamdan, Unutmam gerek. Sevmenin ne olduğunu, Bilmeyenlere göre, Ne var ki? Bu küçücük yüreği, Bu yaşta, Ne acılar sarmış; Kimse bunu anlamıyor ki... Uğruna, Yine akıyor, Gözlerimden yaşlar... Elimin tersiyle siliyorum. Siliyorum da... Umurunda mı senin? Kalkıp gideceğim... Sensizliği, İçime çekerek... |
gözyaşları gene ağlamaya mahkümdur
...kimse anlayamaz,anlamayı bilmek içi yaşamak gerek
...tebrik ederim