ÇOK GEÇ OLUR SEVDİĞİM
Yazmayım diyorum ya, satırlara yeniden
Yüreğim kalemime hükmettikçe durmuyor. Senle geçen mazimi anıyorum aniden Müsayitmisin diye bir gün bana sormuyor. Zaten bütün yaşamım seni terketmedi ki, Silip atmak istesem onu haketmedi ki. Hangi gün isyan edip, bu can gark etmedi ki, Bir gün huzur gemisi bu limana vurmuyor. Canımdan bezdiğimde efkar dağıtır oldum Har düştükçe yüreğe onla soğutur oldum Şarkılarla gözlerde yaşı yağıtır oldum Sen yoksun ya yanımda, hayat beni sarmıyor. Gülmemin, sevincimin yegâne sebebiydin Aşk bahçemde uçuşan, gönül kelebeğimdin İnci tanem; sen benim iki göz bebeğimdin! Nasıl dayanıyorum; inan aklım ermiyor. Her bahar gelişinde çiçekler açıyor ya! Bazı insanlar nasıl şu aşksız yaşıyor ya! Hani bir bardakta su dolupta taşıyor ya... Şu vuslat gelsin artık gönül sabır karmıyor. Her anımda, aklımda yaşarken yüreğimde, O bakışın, gözlerin olacak süreğimde. Zihnimin köşesinde, sen varken gereğimde Seni düşünmek; sanma, şu beynimi yormuyor! Olmaz bir tanem olmaz, hayat hiç sensiz olmaz Zaman bile geçerken, günsüz, takvimsiz olmaz. Sevgisiz yaşanır mı, hayat gayesiz olmaz! Yelkovanın peşinde, akrep bile durmuyor. Gel artık be birtanem; ne olur üzme beni, Bir yabancı el gibi, uzaktan süzme beni. Yokluğunla, hasretle , kahredip ezme beni Sen varken yüreğimde, başka aşklar girmiyor. Tüm cihan şahit seni nasıl çok sevdiğime Şu içim kan ağlıyor, bakma boş güldüğüme Bir gün pişman olup da, ağlarsan öldüğüme Çok geç olur sevdiğim; giden geri gelmiyor! Varlığınla bağlıyken, bu şair yaşamaya Sensiz artık gücüm yok hayatı taşımaya. İnan; niyet etsem de, bu canı boşamaya... Ben ölmek istesem de, ALLAH izin vermiyor. A. MORKOÇ. |
Yüreğim kalemime hükmettikçe durmuyor.
Senle geçen mazimi anıyorum aniden
Müsayitmisin diye bir gün bana sormuyor.
harikadanda öte tebrik ederim