ZAMANSIZ AH'LAR
Yanlış bir zamandı belki, erkendi..
Beklide mevsimsiz açtın yüreğimde Kalbim bir kuşun kanadı kadar Hızlı çarpıyor nedense Seni her düşündüğümde.. Gözlerime inen sisli Ama ışık dolu bir hayal perdesi ile Sessizce giriyorsun yüreğime.. Yokluğun bile Bendeki seni bu kadar büyüttüğüne göre Kıskanılası bir zaman humması yaşıyor Kabına bir türlü sığamayan yüreğim Alev alev yanan bakışlar sana mıhlı gibi Gitme diyor her anında işte Gitme! ’beni bir basıma bırakıp gitme!’ Sensizlik kalbimde bir derin kuyu Dibi görünmez, sesi duyulmaz Terk edilmiş bir kent beklide Bir zamanlar en güzel hayatların yaşandığı içinde Sensizlik Gurbette terk edilmiş minik bir kız çocuğu Sızlanır durur içimde.. Hoyrat yıllara baş edemez halde Rüzgara karşı duran yel değirmeni beklide.. Önce bakmadan ardına ’eyvallah’ der gider Yürür, bir zaman sonra durur ve ’eyvah! ’ Sonrasında kısa bir ’ah’ çıkar iki dudağı arasından Ama bunu sadece kendi duyar.. Adımları ise çamura saplanmış bir kaya gibi Ne ileri ne de geri götürebilir onu.. İşte o an anlarsın ne kaybettiğini Ve ne bulamayacağını yıllar sonra.. Yüzünde biriken kırışıklıklarda adım yazsın isterdim Gün gün, saat saat.. Her anında elini tutmak isterdim oysa Olmadı.. Belki sende isterdin ama Bu aşk, gururuyla açtığı savaşta Kendine yenildi.. Ve kabullenemediği yenikliğini Aşkı vurarak ölümsüzleştirdi.. Kalbimde açtığı yaralarsa kapanmadı henüz Her seferinde daha sığ bir yerinden Daha fazla kanayıverdi Aldırmadı akıp giden zamana Aldırmadı umuda.. Ve izin vermedi Seni unutup yola devam etmeme.. Öylesine yaşıyorum şimdilik.. Sensiz ve sessiz.. |