SON KAFİYE...Gölgesinde üşüdüm ilkin cılız ömrümün… İliklerime kadar dayandı sahte sarhoşluğum. Oysa ne serkeşim, ne Leyla ne de meskun. Vurmuşum bir ömrün kumu boğan dalgasına… Ne yorgunum oysa ne yenik ne de suskun… Bir şey var kimsenin bilmediği. Seninle anacaklar şimdi beni. Gidişinin lekesi bende kalacak. Siyaha çalan yüzümde adın günah gibi duracak… Adını adıma uydurduğum, yüzünü yüzüme! Dergahında büyüdüm ismin son kez hecemde. Şimdi sular yükselecek, zaman titreyecek. Silinecek ömrümün izi boğularak. Acıya duran dudaklarımda, Bu sana adadığım son kafiyem olacak… Tuluad 28/05/2010 13:39 |
son anında son kafiyet şahadet olsun.....