Ay-feriAy–Feri, Birsonbahar akşamıydı, Ay-Ferim ışıkları yılgın. Karanlıklar savruk saçlarına,çivileniyordu. Gözbebeklerinde belkide bir yangın, Belkide o yangından biri,Ay-Feri Beni unutma, unutma diyordu. Birşeyler var bana kalan geride. Senin bilmediğin, Bir anlam büyür tanımların ötesinde, Ay-Ferim Senin çözemediğin. İşte Ay-Ferim çalıyor yine Son bahar akşamının son demleri,gazi kentte Savruk saçlarında ürperirken, bu kez karanlıklar. Benim gözbebeklerimde bir yangın, Senin için, Ay-Ferim ,senin için Bu son alevi parıldar. Gaziantep 31-10-1971 |
Bravo sair..