yalnızlık beklemekte...
Şairane bir günün hırçın şairi,
Yorgun parmaklarına rağmen yazar. Birer damla yaş gibi, Bir nefes duman gibi. Dostane kucaklar gider Kelimeler gelir azar azar. Gecenin karanlık uğultusunda Sessiz bir çığlık gibidir şiir. Sanki bir çocuk ağlar Sanki melekler ağlar. Hatta daha içten dökülür dizeler. Şair işini iyi bilir. Parmaklar yorgundur yorgun olmasına; Ama marifet bilekte değil yürekte. Hissizliği dökerken, Yalnızlığı sökerken, Ruh sokağının köşe başında Yalnızlık beklemekte. Ölçüsüz şiirine karşın ölçülüdür sözü. Kafiyesi unutulmuşlarındandır. Asıl yorgunluğu ise Gönlündedir gönlünde... Anlıyorsak biz bunu, bir tek Saçındaki tel tel beyazlarındandır... |