yanarım
artık adımı anma demişsin
anmam artık inan ki boşu boşuna yanma demişsin kül olsamda ben yanarım inanki. hançerledin hayalleri değişti işin rengi, orda burda laf etmişsin bir ileri bir geri cehennem azabımsın sen benim; sen rahat ol ,ben yanarım inanki. bir fırtınaydı götürdü beni hiçe saydım bendeki bu bedeni gönül gözüm gülen yüzüm sevdalım uğruna ben yakarım,kalmasın ahın. heybetinden gürledi karşıki dağlar analar gülermi ,çocuklar ağlar hal kalmadı dermanım yok hasrete; bu beden dik dursada, yürek hep yanar. |