...BİR GÜN GÖRSÜN...
Sen benim içim de, durmadan kanayan, gül bir aşkın yarasısın
Yak güzelim yak aşkım mumunu, o nurlu cemal’in aydınlansın Gülüm sakın bakma kimseye, o ahu gözlerin de görünmesin Sadece benim için bak, ok kirpikler yalnız bende aralansın Hayatım kör bir kaçıştır; gönlümü har’lar maziyi düşünmeden Kör gözlerim hayalde yaşar, sevmeyi ve sevilmeyi bilmeden His kokulu ruhun derinliğinde, aşk sızısı hiç dinemeyen Aşkım nar ateşten gömlektir, gülün içinde özlemde eriyen Dudak bedende titrer akar seller, hep yüreğin de beni bekler Çılgınlık sarmış kızgın ruhumu, sabrım da neden yok aşkım tekler? Gül endamınla el ele koşar gönlüm, sadece candan aşk ister Uzat göz istem ışığını içim karanlık, aşktan da kör hisler Duy feryadı, aç sineyi, ter har’la tenini yakıp da kurusun Koklat güzeller güzeli kokunu, içime akıp sel oluşsun Sar sarmala sevdiğim ruh üşüyor, sıcaklık içe de bir dolsun Yâr kalbimin gir içine, korlu sevgim seni yaksın da kavursun Canan kor da yak aşk ateşini, bu garipte azcık senle yansın Tüm bedenle bütünleş eriyiver, gel ki gönül de aşk yeşeresin Yüceden bir güç, aşk ile senle benim nikâhımı tazelesin Aç kollarını aşka aç, bu garip de ömründe bir tek “GÜN” sevsin… (26.05.2010)AZAP |