hayrettin taylan


permalaşmış bir halin karmakarışığında ayna oldum
sarındım yırtılmış bir kederin bohçasına
beni gizleyen kaderin derinlerinde üşüdüm aşka
seni unutamayışın sosyolojik merdiveninde düştüm düşlerine
kızılca kıyametler, kıymetinde uçurdu alil alil
gözbebekleri gidiş tozuyla kapalı kelebeğin kel haliyim
Hep seni uçuran söz kırlangıcının gel haliyim
Suçlarımı örtecek saçlarım yok

kırık bir mazi biriktiriyor yenilmiş tutkuları
güzel bir geleceğin annesinden özlemler emiyor bebeksi bekleyişim
ağlıyorum aşk kırığı bir salıncağın püf yatağında
üşür simyacım seni bulamaz gerçekler
saklanır öçler içinde , seni sarar kinlerin kirpisi
dikensiz bir gül bahçesinden kıpkızıl bir gül uzansın istersin
matlaşan ömrün deminde süzgecin paslanmışsa gülüm
eski türküler kadar yürekten çalınmıyor bugünkü sevdalar

dokun, dokunamadıklarımdan işit kendini
çekimleniver senli yüklemimde bilindik sözcelerle
çoğalıver,aşk ile su arasında koşulsuz beyazlarla
sarıver, üşüyen unutulmanın , olasılıksız paklarını
yeniden yıka beni gönül leğeninde
artık sensizliğe de sana da yürüyen bir çocuğum
ağzımda seni seviyorum emziği
aşk sütünden kesildim diye aç bırakma bensizliği
yeniden büyüt büyülü sevdamızın büyütülmüşlüğünü
düşlerine düştüm acıyor sen halim
biraz dokun , bir okun, biraz gel
razılarımın pınarı bunlara da razı ve hazır

yeniden tara saçlarımı eskiz özlemlerin kırık taraklarıyla
dökülen umutlarımın saçlarını sulara sır ver
yeniden büyüt beni, yeniden sev beni sırlarla surların arasında
yeniden anlat beni, dil ve destan sussun
huy ile su içten içe aksın
aşk ile gözyaşı yan yana aksın
sen ile ben yan yana yansın umalya