UMUT
İki küpe bir kolye dile geliyor da;
Ben yine içime haykırıyorum. Çiğneyemediğim lokmalarla, irisime işlemiş nakışlı özlemle mühür dağıtıyorum. Soramıyor en yakınlarım bile Adını anmak haram yanımda. Beni taşlı arazilere itiyor Yalınayak, çırılçıplak adın.. Adın adımın yanında yok artık. Bilmek yetmiyor kabullenmeye. beni her gece gümüş kurşunlara diziyor bekleyiş Pardösüsünün altından fısıldıyor: "ölmek bile yasak sana!" aşk, tam kulağımın altında yaşıyor yaşamak denirse tabi buna. yuva yapmış yağmur kaçakları Kaşlarımın, kirpiklerimin arasına. Umut yüzsüz bir adam her sabah kapımda sabahlayan.. Umut acımasız bir cellat .... |