İlk defa ağladığında fark ettim,
Senin gözyaşında oluşan inci tanesini.
Ve gülümsemende gördüm yanaklarında,
Al al oluşan gül bahçesini,
Onun sihirli renklerini.

Senin bana hissettirdiklerinle fark edebildim,
Hayatın yaşanılabilir güzellikte olduğunu.
Sen anlattın bana bir martının kanatlarıyla,
Oluşturduğu özgürlük çırpınışlarını,
Ve onun yaşama süzülerek dalmasını.

Baharda açan gelinciğin kırmızı gülümsemesini,
Ormanda en güzel müziği yorumlayan bülbülün senfonisini
Yaşama can veren pınarların ezgili ışıltısını
Kardeşçe yaşayan ağaçların ormandaki yeşilliğini
Yani yaşamın tüm büyülü güzelliklerin sihrini.


Senin öğrettiklerinle yine fark edebildim
Gerçek mutluluğun insana ait güzellikler üretmek
Ve ekmeği bölüşerek yemek olduğunu.
Emekle kazanılan değerin sevincini,
Gerçek sevginin de direnerek kazanılabileceğini.



Ahmet Güdücüoğlu
balaban Kent Şairleri