AVARE
karanlıktı,
yalnızdı, mırıldandı bir ıslıkla............ sokak ıssızdı..... ay ışığı izini sürdü, ayak seslerinin, belliydi, fikrine ak düşmüştü, ciğerine zerk ederken dumanı, sakalına kırağı yağalı epey zamandı...... içine çekti gecenin ayazını, içi titreyerek... koh koh bir öksürük karşı duvardan yankılandı beyninde, geçmiş içinden geçti iğrenerek......... ve gölgeden ihanet.... karanlıkta terk etti ardından, anlındaki çizgiler....... yaşından değil,,,, yaşadıklarından........... Hattab(Y.K) |