Yetmişsekiz yılının onyedi mayısında, Dünyanın en güzeli bir bebek geldi can’a. Şûh-i sitem-kâr oldun Cennetin kıyısında, Âb-ı hayatmış meğer vuslâtı sundu bana.
Yıllar yılı hasretle yolunu beklemişim, Yoluna kurban olsun ömrümü eklemişim. Pervâneler misâli nâr’ını yoklamışım, Ateşte açan gülün gülüşü senden yana.
Şâd olup da gülerken ömrüyün baharında, İrembağı’nı gezsem bulunmaz ayarında. Sevdâlanıp gittiğin mutluluk diyarında, Rabbim bahtiyar ile seçil’i sunmuş sana.
Ciğerpârem diyerek dizlerinde yatıran, Evladının yoluna âhir ömrü bitiren. Berzâh âlemi denen yurttan seni getiren, Gülistân’da gül imiş yüreği güzel ana.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ÂB-I HAYATMIŞ MEĞER şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ÂB-I HAYATMIŞ MEĞER şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
selamlar saygılar