Tecessüs Dolu Gözlerden AnAçmışsa goncalar bu/gün avucunu Dinmişse gözyaşları ağlayana Neden bitmeler var bu şehirde Kuşlarsa sevinçlerle çağlayan Denizse yanımdan böylesine akan Neden sonlar bitmez bu şehirde Yalnızlıksa yaşanan bu şehirde Gülümseyiş vermiyorsa topraklar artık Aşk neden var bu şehirde Yaşamayı öğrenince öğrendim yaşananı Yaşamayı öğrenince öğrendim parmaklarımı Bir parmak dünyamı Bir vakit kalktım bu şehir girdabından sabah Dünya güzel demek var ya hani bu şehirde Olmak var ya en güzelinde Sabahına güneş açıldığını görmek var ya hani En hislisi buydu tecessüs dolu göz bebeğime Kalktıysa bir umut için bedenim Ruhum doğabiliyorsa her güne Duyguları saçabilmekti en güzeli Kalemini tutmaktı belkide en güzeli Sayfalarla dost olabilmekti çağlayan ırmağa karşı Depreşen havaya karşı mısralarıyla o aşkı yaşayabilmekti. En güzelleri bir kalem, bir kağıt, bir mısra bulabilmekti işte. ’Seda’ diye adımla başlayıp kucaklaşabilmekti. Seda Karakaşoğlu |
Mutlu Oluyoruz Şiirlerinizin Güzelliği İle.
Tebrikler.
Teşekkürler.
Selamlar.